| Piet den Dikken wint in zinderende finale van teammaat Rin Visser |  | 17 | mei2011 | |
Een compleet elftal spelers had organisator Piet den Dikken weten te verzamelen voor het clubkampioenschap bij de F-licenties. Omdat hij zelf moest spelen, lag de leiding van de avond in de bekwame handen van Jan Tillemans. Geen wisselspelers en daarom was het voor Jan’s gemoedsrust maar goed dat iedereen op tijd kwam opdagen. Nou ja, iedereen…? Voorzitter Jan van Dalen stond nog in zijn burgerkloffie koffie te bestellen toen hij eigenlijk al moest spelen.
Het lag, in poule A, wellicht daaraan dat Jan ondanks heftig tegenspartelen verloor van Henk van den Bosch. Toen had Jan zijn draai gevonden, liet hij Kees van Blitterswijk kansloos en was hij tegen Piet den Dikken op weg naar een stunt. Met 13-11 in de vijfde ontsnapte Piet niet voor het eerst en ook niet voor de laatste keer deze avond. Ook in zijn eerste partij tegen Ron Keereweer ging het met veel moeite en nog meer mazzel (5 sorry-ballen in de laatste 4 punten).
Kees had zijn avond niet. Alleen tegen Henk wist hij een game te winnen, de andere 3 potten gingen kansloos in 3 games verloren en de laatste plaats in de poule was terecht. Ook Jan kwam ondanks zijn stevige verweer niet verder dan 1x winst, tegen Ron kreeg hij geen kans. Ron Keereweer verloor alleen de openingspartij, maar won zeer gedecideerd van Henk. Hij was dus al geplaatst voor de kruisfinales en kon in alle rust kijken wie hem zou vergezellen. Henk moest ruim winnen van Piet, maar zover kwam het bij lange na niet. Na een stroeve start ging het aanvalsspel van Piet steeds beter lopen en Henk had geen schijn van kans en werd derde.Een zeskamp in poule B, met daarin de kampioen van de G-tjes Jamie de Waardt. Hij speelde verdienstelijk, verloor geen partij kansloos. Toch bleef hij met lege handen, ondanks een 2-1 voorsprong op Raymond van der Linden. Diens enige overwinning bracht hem op plaats 5. Arie Nugteren begon voortvarend, verloor toen van jeugdkampioen Laurens Langeveld en probeerde tegen zoonlief Kevin het zelfvertrouwen weer op te poetsen. Het werd, na een 2-0 voorsprong, echter toch 2-3 voor Kevin en daarmee was de rol van Arie uitgespeeld: vierde. Kevin legde het op zijn beurt weer af tegen Laurens, zodat hij in de laatste partij tegen regerend kampioen Rin Visser ruim moest winnen. Spannend was het zeker, maar de 3-1 was voor Rin, daarmee Kevin uit de kruisfinales houdend. Meer moeite had Rin met Laurens, want de laatste kwam via 11-4 en 11-6 aan een dikverdiende voorsprong. Rin weet echter niet hoe je “opgeven” schrijft, kromde de rug en vocht zich met 7, 4 en 5 naar de winst. Waarmee beiden doorgingen voor het podium.
Voor de negende plaats mocht de nummer 5 van poule A (Kees) tegen de nummers 5 en 6 van poule B (Raymond en Jamie). Jamie wist knap van hem te winnen en daarna bleek ook Raymond de betere. Kees 11e, Jamie 10e en Raymond dus 9e.
De wedstrijd om plaats 7 werd er eentje tussen 2 teamgenoten. Jan van Dalen was daarin duidelijk de meerde over Arie Nugteren, alleen de tweede game was spannend (12-10). Kevin Nugteren mocht proberen of hij door het stugge spel van Henk van den Bosch heen wist te breken. Dat leek met 12-10 in de eerste te gaan lukken, maar Henk zette zich schrap en Kevin werd tamelijk murw van Henk’s spel. Met 11-4, 11-7 en weer 11-4 was plaats 5 voor Henk.
In de kruisfinales leken beide poulewinnaars, gezien de uitslag, gemakkelijk aan de winst te komen. Zowel Rin (tegen Ron Keereweer) als Piet (tegen Laurens) moesten echter vol aan de bak, maar bleven 3 games achtereen aan de goede kant van de score en wonnen beiden met 3-0. Laurens begon goed tegen Ron in de wedstrijd voor de derde plaats, maar toen Ron via 11-4 en 11-2 op een 2-1 voorsprong kwam gaf niemand Laurens nog veel kans. Die dacht daar anders over en met 9-11 en 8-11 pakte hij alsnog de kleinste beker.
De finale was er ook al een tussen teammaatjes. Beiden waren in de afgelopen 2 jaar een keer 1e en 3e geworden, en dus gingen zij beiden voor plaats 2…. Aangezien het voor de toeschouwers niet om aan te zien is als twee spelers tegelijk spelen om te verliezen, werd een oplossing gezocht en gevonden. Sociaal als beiden zijn, werd besloten om het de teamgenoot nog meer te gunnen om tweede te worden, dan zichzelf.
Zij kennen elkaars spel, Piet weet hoe hij moet spelen tegen het noppenrubber van Rin en anderzijds weet Rin hoe hij Piet van het aanvallen moet afhouden. Toch wilde het laatste niet echt lukken. Na een 11-8 in de eerste game, denderde Piet via 11-3 door naar een 2-0 voorsprong. Het bier werd alvast besteld door de vele toeschouwers, maar er zouden nog 70 (!) punten volgen. Zoals gezegd kent Rin het woord “opgeven” niet. Toch kreeg Piet bij 10-9 in de derde een (1) matchpoint, hij was echter te gretig en moest even slikken na de 10-12. Precies hetzelfde scenario volgde in game 4. Weer kreeg Piet op 10-9 een matchpoint en omdat hij GEEN ezel wil zijn (die stoot zich namelijk niet 2x aan dezelfde steen), struikelde Piet daar dus wel over. Weer ging de game met 12-10 naar Rin en stond het “gewoon” 2-2. Mentaal en lichamelijk gesloopt begon Piet aan de laatste game. Rin was door het wedstrijdverloop weer helemaal opgekikkerd, ging zowaar vol in de aanval en zag dat worden beloond met een 10-4 voorsprong en dus 6 matchpoints op rij. Er stond echter nog een speler die “opgeven” niet kent. Met de moed der wanhoop knokte Piet zich terug en bij 10-10 was alles weer mogelijk. Na nog een paar matchpoints was Rin de ongelukkige die fout serveerde en die buitenkans liet Piet niet meer lopen (14-12). Een gedeelde eerste plaats zou beide spelers en het wedstrijdverloop recht hebben gedaan, maar in onze sport kennen we geen gelijke spelen. En dus mocht Rin naar huis met de zo fel begeerde beker voor de 2e plaats, terwijl Piet den Dikken als troostprijs een ietsje grotere beker meekreeg evenals de titel van clubkampioen licenties F. Ruim na twaalven kon men dan eindelijk aan het bier….
|
|
