| Niek van Westen blijft aanstormende jeugd voor |  | 24 | mei2011 | |
Hoe hoger de licentie, hoe minder spelers er vaak beschikbaar zijn voor het clubkampioenschap. Dit jaar probeert organisator Piet den Dikken dat tegen te gaan. En waar hij de deelnemers allemaal vandaan haalde weet niemand, maar het waren er 10, verdeeld over 2 poules van 5.
Dirk van Vugt was vanwege zijn geweldige percentage in de competitie ingeschat als poule-hoofd. Organisator Piet (als kampioen bij de F-jes) mocht daarom als laagstgeplaatste tegen hem van start. En een kwartiertje later was de eerste verrassing een feit, want een duidelijke 3-0 voor Piet. Toen Dirk daarna ook in zijn tweede partij de tegenstander (Matthijs Rietveld) moest feliciteren, waren zijn kansen op eremetaal meteen verkeken. Toch bleef Dirk niet met lege handen, want een zeer eervolle winst tegen Niek van Westen volgde, de enige verliespot van Niek. Tegen André Voskuijl ging Dirk weer ten onder en resteerde slechts de laatste plaats in de poule. André op zijn beurt boekte tegen Dirk zijn enige winst en werd daardoor vierde. De ambities van Piet liepen een stevige deuk op door in een spannende partij (met 11-8 in de vijfde) van Niek te verliezen. Een deja-vu, want 2 jaar geleden overkwam hem dit ook al en net als toen kostte hem dat een prima kans om te strijden voor de prijzen. Niek en Matthijs beslisten in een onderling duel, gewonnen door Niek, over de eerste twee plaatsen in de poule.In poule B zag Moos Markesteijn naar eigen zeggen “geen bal”. Gelukkig vond-ie hem wel als hij het speeltuig moest oprapen, want dat gebeurde wel heel vaak. In vier partijen geen game winnen en het schamele aantal van 8, 15, 14 en 12 puntjes scoren zegt genoeg over Moos’ offday. Rin Visser (ingevallen voor Joop Joosten) zag daardoor zijn kans schoon om niet met lege handen te blijven. Tegen Jan Schoon had hij geen verweer, maar tegen Moos werd het 3-0 voor Rin. Matthijs van Hoek bracht hem weer terug op aarde, maar omdat ook Nathalie Nobel kansloos verloor van Matthijs werd de laatste partij plotseling nog belangrijk voor plaats 2 in de poule. Bij winst van Rin zouden 3 deelnemers deze plaats delen. Het waren spannende games, maar de 3-0 voor Nathalie zorgde ervoor dat Rin op plaats 4 eindigde. Voor nestor Jan Schoon was het fikse tempo iets teveel van het goede. Eerst winst op Rin, daarna ruim verlies tegen Matthijs. Wellicht was het de korte pauze die ervoor zorgde dat hij ook Nathalie moest feliciteren. Het verschil was slechts klein en misschien had een uitgeruste Jan…. Nu restte een derde plaats, en daarmee de tweede voor Nathalie. Matthijs van Hoek was in deze poule ongenaakbaar, en liet slechts 2 games liggen.
Wat gebrek aan training en wedstrijden voor gevolgen heeft, werd treffend duidelijk gemaakt door Nathalie. In een moment van rust komt ze Dirk tegen en vraagt heel belangstellend : “Goh Dirk, speel jij ook weer competitie ?”
Waarna Dirk heel droogjes antwoordt : “Ja joh, je zit bij mij in het team…!”
In de ene halve finale probeerde Nathalie het gebrek aan ritme te compenseren door een overschot aan enthousiasme. Maar het bange voorgevoel bedroog haar niet. Niek is en blijft een lastige speler voor spelers MET techniek (voor tegenstanders ZONDER techniek valt het wel mee…), en met 11-9, 14-12 en 11-7 verdiende hij zijn plekje in de finale.
De andere halve finale (tussen de Matthijzen) was wellicht de mooiste partij van de avond. Juist omdat beiden elkaars spel goed kennen, voorspelden ze al een vijfpitter. En jawel, na 11-8, 9-11, 9-11 en 11-6 kwam het inderdaad aan op een beslisser. Matthijs van Hoek hield op soms miraculeuze wijze de bal in het spel, bleef iets kalmer dan naamgenoot Rietveld en won de vijfde met 11-9.
Voor plaats 9 was Moos ineens wel bij de les. Voor aanvang van dit potje tegen Dirk was hij als enige nog zonder winst, maar via 19-17 in de vierde verwees hij Dirk naar plaats 10. André Voskuijl had zijn handen meer dan vol aan de verdediging van Rin, maar wist in vijven toch plaats 7 te pakken. Het heilige vuur bij Piet was duidelijk gedoofd, een slappe pot tegen Jan Schoon volgde. Nog even leek het een wedstrijd te worden, maar Jan wenste geen game af te staan en won eenvoudig met 3-0.
Matthijs Rietveld en Nathalie Nobel probeerden de kleinste beker te pakken. De kansen wisselden wel een aantal keren in deze wedstrijd. De eerste game werd door Matthijs overtuigend met 11-4 gewonnen, de tweede door Nathalie met 11-6. Vervolgens kregen de toeschouwers 2 heel spannende games en na 13-11 en
10-12 kregen we ook hier een beslissende vijfde. Matthijs had eigenlijk de hele game de overhand en pakte met 11-8 zijn verdiende podiumplaats.
De finale was enigszins een anti-climax. Een wedstrijd ook, die eigenlijk al een beetje was beslist nog voordat er een bal was geslagen. Matthijs van Hoek verzuchtte maar weer eens dat hij tegen “dat Kl***materiaal” van Niek van Westen niet kan spelen. Toch iets vaker trainen tegen spelers met anti-spin, er lopen er genoeg rond bij onze club. Na een afgetekende 11-7 in de eerste kreeg Matthijs in de tweede echt wel een aantal kansen om er weer een echte wedstrijd van te maken. Helaas voor hem (en voor de toeschouwers die van spanning hielden) benutte hij die kansen onvoldoende en na 14-12 was de wedstrijd gelopen. Het werd in de derde 11-8, en Niek van Westen mocht na een jaar absentie zich weer kampioen bij de E-licentie noemen. Maar men is gewaarschuwd: op het podium werd Niek geflankeerd door twee aanstormende talenten. Voor volgend jaar hebben zij zeer snode plannen…..!
Op vrijdag 3 juni spelen de hoogste licenties om de titel van Clubkampioen TTV Papendrecht 
|
