| Rob van Lambaart clubkampioen 2012 licenties G |  | 11 | mei2012 | |
Rob van Lambaart, vorig jaar nog even terugverwezen naar de 2e plaats, is nu weer prominent aanwezig met zijn titel als clubkampioen 2012 licenties G (5e klasse) van de TTV Papendrecht.
Eigenlijk begon het toernooi voor Rob helemaal niet voorspoedig. Na verlies in zijn openingspartij tegen Jan Tillemans zag hij het helemaal somber in, maar in de loop van de avond bleek deze verliespartij zijn enige uitglijder te zijn. In zijn kielzog eindigde voorzitter Jan van Dalen op de tweede plaats en nam Kees van Blitterswijk de prijs voor de 3e plaats in ontvangst.
Op de foto v.l.n.r.: Jan van Dalen (2e), Rob van Lambaart (1e), Kees van Blitterswijk (3e).
Organisator Piet den Dikken schreef over dit kampioenschap alsvolgt: Rob van Lambaart : Wie het laatst wint, lacht het best !
Doordat de winnaar bij de zesdeklassers (Nico van Meeteren) niet mee kon doen, was de opgave die organisator Piet voor de vijfdeklassers in petto had een stuk gemakkelijker dan in 2011. Acht deelnemers zorgden ervoor dat iedereen slechts 7 potjes hoefde te spelen, terwijl er dat vorig jaar wel 8 waren.
De eerste verrassing was al binnen het kwartier een feit. De slag-arm van Rob van Lambaart heeft altijd even tijd nodig “om los te komen”, en Jan Tillemans was de gelukkige die het als eerste tegen Rob mocht opnemen. Een winst in 3 games bewees het gelijk van Robs uitspraak, die er niet al te zwaar aan tilde. Halverwege de avond zou vast iemand hem er op wijzen dat hij nog kans had op een prijs en dan zou het wel gaan lopen. Til vond het wel prima zo !
Rob van den Bos kwam er in het eerste deel van de avond absoluut niet aan te pas. Slechts 1 schamele game-winst tegen Jan van Dalen in de eerste 4 potjes. Ook Eduard Burger stond na 4 ronden op hetzelfde resultaat, maar het moet gezegd worden dat hij wel héél verbaasd keek naar alle woeste effecten van (voor hem) vreemde materialen. Dat hoeft echt niet, ’t is ook maar rubber..! De onderlinge pot moest uitmaken wie de rode lantaarn ging dragen en het feit dat er dik 100 punten voor nodig waren geeft wel aan dat het een spannend potje was. Met 7-11, 11-9, 14-12, 5-11 en 12-10 scoorde Rob weliswaar meer punten maar minder games.
Slechts een paar opvallende zaken gebeurden in de eerste 4 ronden. Niet de overwinning van Rob op Henk Vermeij was onverwacht, wel de hoeveelheid punten die daarvoor nodig waren. Na de eerste game hadden beiden al het gevoel dat ze een hele wedstrijd hadden gespeeld. Maar na de 21-19 (!) voor Rob kwamen er nog 4 games. De laatste ging, na 118 punten, met 11-9 naar Rob.
Verder was de winst van Jan Tillemans op zijn teammaatje Kees van Blitterswijk opvallend. Kees ging daarmee van zijn 100%-score en Jan hield kans op het podium. Ook Raymond van der Linden (3x winst) en de ongeslagen Jan van Dalen stonden na 4 rondjes in de kopgroep.
Ronde 5 voerde de spanning nog iets op. Jan van Dalen bleef winnen, al was dat tegen Raymond (die al zijn energie al had verbruikt) wel verwacht. Rob van Lambaart veegde gedecideerd de kansen van Kees opzij en bleef zodoende in het spoor van onze voorzitter. Raymond en Kees bleven daardoor op 3 winstpartijen staan, een aantal wat ook Jan Tillemans na deze ronde mocht noteren. Henk Vermeij was het slachtoffer, voor de derde maal in vijven.
In ronde 6 deden Jan van Dalen en Rob van Lambaart wat van hun werd verwacht : winnen van resp. Kees en Raymond. Daarmee werd de laatste onderlinge wedstrijd tussen hen een heuse finale. Met dat resultaat kreeg Jan Tillemans een meer dan riante kans op een podiumplaats, hij hoefde alleen maar van de nog puntloze Rob van den Bos te winnen. Echter…..Rob had toegezegd dat hij alles wel wilde verliezen, maar dat hij van Til zou gaan winnen. Een gewaarschuwde Jan telde voor twee, maar Rob voor drie. Nog steeds 3 man met 3 punten op plaats 3.
Kees en Raymond mochten onderling uitmaken wie er op 4 punten zou komen. Het was met 11-9, 11-4 en 11-5 snel beslist in het voordeel van Kees. Maar Jan Tillemans kon ook op 4 komen, en het onderling resultaat zou dan in zijn voordeel zijn. Helaas voor Jan was Eduard over zijn verbazing en schroom heen en liet weinig heel van Jan’s kansen (4-11, 11-9, 9-11, 2-11). Eduard bleef ondanks deze winst op plaats 7 steken, terwijl er toch nog 3 man op 3 overwinningen kwamen. Henk Vermeij kon met recht marathon-man worden genoemd, maar bleef met 11-3, 11-9, 15-17, 9-11, 11-8 nu wel aan de goede kant van de scoren. Het onderling resultaat wees uit dat Jan Tillemans zijn vertrouwde 4e plaats moest verruilen voor stek 6, Raymond uiteindelijk 5e werd en dat Henk zichzelf terugvond aan de rand van het podium (4e). Kees van Blitterswijk pakte plaats 3.
Tsja, je kunt beter de eerste verliezen dan de laatste. Dat zal ongetwijfeld de verzuchting zijn geweest van onze voorzitter. Het is me ook wat, alles (heel) gemakkelijk winnen en dan aan het eind van een lange avond Rob van Lambaart tegenover je vinden. En ja, diens arm was inmiddels meer dan los. Bovendien was er iemand zo vriendelijk geweest om hem halverwege de avond te wijzen op zijn kansen….. en dan is Rob zeer moeilijk te verslaan. Jan verzette zich hevig en het verschil in punten was beduidend minder dan de uiteindelijke 3-0 zou vermoeden. Met 7-11, 9-11 en 10-12 verkocht Jan zijn huid duur, maar moest hij toch met plaats 2 genoegen nemen.
En Rob nam met een zeer losse arm én een grote grijns in de ringbaard weer plaats op de voor één jaar afgestane troon der vijfdeklassers. Proficiat ! 
|
