| “Vijftig tinten grijs” nog steeds zeer populair ! |  | 09 | mei2014 | |
vlnr: Rob (3e), Maarten (1e) en Jan (2e) 
| Toernooiorganisator Piet den Dikken schreef het onderstaande verslag:
De spectaculaire nieuwkomers van vorig jaar (Randy en Rian) waren vakkundig van het toneel der vijfdeklassers afgevoerd. Ofwel gepromoveerd, ofwel geblesseerd (en anders ook wel hoger ingedeeld). Ook de komeet-achtige opmars van een nog nieuwere ster (Drago) ging zó snel dat deze jongeman een optreden tijdens het clubkampioenschap bij de vijfdeklassers wel kon vergeten. Derhalve restte slechts één echt jonkie (Michelle) en één speler met weinig tafeltennisjaren op zijn conto (Richard). De overige 10 deelnemers wedijverden in héél véél jaren (tafeltennis)ervaring.
Het ging in poule A wel bijzonder voortvarend van start.
De eerste 7 potjes kostten in totaal maar 22 games. Jan Tillemans en Ewout van Lambaart waren de ongelukkigen die een game extra speelden in een wedstrijd die verrassend gemakkelijk werd gewonnen door Til. Ewouts tweede nederlaag al, want in de openingsronde maakte hij veel te veel fouten tegen Michelle van der Spek. Onze enige speelster maakte vervolgens gehakt van Erik Koele en leek behoorlijk kansrijk. Ook Jan van Dalen was veel te sterk voor Erik, net als voor Kees Jongkind. Na 2 ronden drie spelers op 0, en drie spelers op 2 punten. Daarna werd het spannend. Erik bekroonde zijn goede spel van de hele avond met een prachtige winst op Kees. Tegen Jan Tillemans kwam Michelle er achter dat senioren weleens een heel onorthodox spelletje kunnen spelen. En als dat dan goed loopt (en het liep heel goed bij Jan, we zagen hem zelfs een knal van een forehand (!) smash maken), dan is Jan lastig te bespelen. Met 8-11 in de vijfde was Michelle terug op aarde en Jan al bijna door naar de halve finale. Niemand, ook Ewout zelf niet, had na zijn harkpotten verwacht dat hij zou winnen van Jan van Dalen. Dus toch, en daarmee was voor Jan plaatsing niet meer zo zeker, hield Michelle kans en kwam Ewout zowaar weer in beeld om ook de halve finale nog te halen. Til pakte ook Erik in en was zeker van plaatsing. Ewout had de grootst mogelijke moeite met Kees, maar na 12-10 in de vijfde hield hij kans. Michelle’s kansen werden na de 3-0 nederlaag tegen Jan van Dalen een flink stuk kleiner, maar waren nog niet weg, al dacht ze daar zelf anders over. Er konden nog steeds 3 mensen op 3 punten komen achter Jan Tillemans. Dan moest deze Jan wél winnen van de andere, terwijl Ewout en Michelle óók moesten winnen. Moet kunnen toch, tegen Erik en Kees. Het lukte Ewout inderdaad in 3 games, maar Michelle ging in een thriller met 11-13, 11-9, 11-9, 8-11 en 9-11 ten onder tegen Kees, die daarmee eindelijk van de nul af kwam. Troost : ook winst was onvoldoende geweest, want onze voorzitter was met 11-9 in de 5e game te sterk voor onze vice-voorzitter en wedstrijdsecretaris.Poule B was met 5, 4, 3, 2, 1 en 0 winstpartijen wel makkelijk voor de eindrangschikking.
Maar hoe die tot stand kwam, was spannend genoeg. Niet in de eerste 2 ronden. Rob van Lambaart, Richard Koekkoek en Maarten Stehouwer waren niet voor niets de favorieten om in deze poule door te gaan. Rob van den Bos, Joop Smit en Herman Erkelens stonden nadien nog met lege handen. Toch: de meeste potjes waren behoorlijk spannend, en er was er één bij met een tamelijk bizar scoreverloop. Maarten opende met 11-0 (!) tegen Herman, vervolgens kwamen er 2 zeer spannende games (14-12 en 10-12), waarna Maarten het veegwerk hervatte met 11-4. Drie kanshebbers dus, waarvan er één (Rob van Lambaart) luidkeels liet weten zich uitgeschakeld te voelen na de nederlaag tegen Maarten. Maar hoewel Richard, net als Maarten, ook zijn derde wedstrijd won, ging het tegen Rob van den Bos zó vreselijk moeizaam dat plaatsing echt geen vanzelfsprekend iets was. Richard speelde meer tegen zichzelf dan tegen Rob, en deze sluwe vos sloeg steeds weer toe op de juiste momenten. Met 8-11, 11-9, 9-11, 13-11 en 12-10 kwam Richard met de schrik vrij. Joop ging vrolijk door met verliezen (tegen Herman) en Maarten met winnen. Maar Richard had de schrik nog in de benen toen hij moest beginnen tegen Rob van Lambaart. Die kende maar één recept : hard uithalen zodra het kon. Een recept dat Richard zwaar op de maag kwam te liggen (0-3), want ook Maarten wachtte hem nog. En na winst van Maarten en Rob in de laatste ronde kon Richard zijn aspiraties opbergen.
Joop bleef de avond met lege handen, Kees Jongkind wilde persé geen laatste worden en won in vijven. Dat Erik prima stond te spelen, ondervond ook Herman. Twee keer kwam Erik op voorsprong (11-7, 6-11, 11-6), maar Herman trok uiteindelijk aan het langste touwtje. De aanstormende jeugd bleek deze avond nog niet over een lange adem te beschikken. Een vliegend begin (2x winst) werd gevolgd door 4 nederlagen. En Rob van den Bos deed vrijwel het omgekeerde : eerst 3x verliezen, daarna 3x winnen, nu met 11-8, 9-11, 11-4 en 11-8 tegen Michelle. Richard revancheerde zich voor plaats 5 enigszins tegen Ewout en won in vier games.
Tweehonderdnegenenvijftig (259) jaar aan levenswijsheid stond er tijdens de halve finales achter de tafel (oh ja, vergeet die 21 dagen niet…). Wellicht de “oudste” halve finale ooit in de historie der clubkampioenschappen. Hoe dan ook, de jonkies moesten het toch afleggen tegen hun oudere tegenstanders. Het broekie van de vier, Jan Tillemans, had al zijn kruit verschoten in de poulewedstrijden. Of was hij weer fanatiek op jacht naar zijn standaardplek (4e) ? Het werd al enigszins verwacht, en die verwachting kwam uit : kansloos tegen Maarten. Ook in de andere halve finale wist de oudste van de twee te winnen, maar daar was het in het begin spannender. Rob van Lambaart pakte game 1 met 11-8, Jan van Dalen de tweede met dezelfde cijfers. Daarna ging het bij Jan steeds beter en bij Rob minder en na 11-6, 11-2 stond Jan in de finale.
En dus kreeg Jan Tillemans na elven alsnog de tegenstander die hij de hele avond wenste te ontlopen : tegen Rob van Lambaart voor de derde plek. Jan’s vrees werd dubbel bewaarheid : zowel een nederlaag tegen Rob, als wéér net naast het podium.
Een uitgemaakte zaak, zo dachten velen over de finale van Maarten Stehouwer tegen Jan van Dalen. Maarten zou wel even winnen, en na 11-7 leek dat ook zo. Jan gooide alle schroom van zich af, ging korter bij de tafel en veel directer spelen en leek na 11-4 en 11-9 de beste papieren te hebben. Maarten trok het spel weer naar zich toe en na 11-6 stonden beide heren zelfs in punten gelijk. Dat konden ze niet volhouden, maar het verschil was minimaal. De laatste kans van Jan ging verloren en met 11-9 ging de titel Clubkampioen vijfdeklassers naar de ongeslagen Maarten Stehouwer.
|
|
