| Clubtitel 4e klasse voor Robert Hilgeman |  | 13 | mei2014 | |
vlnr: Jan (2e), Robert (1e) en Max (3e) 
| Een leuke mix van jong en oud, rijp en groen stond op dinsdag 13 mei voor de taak om te gaan spelen om het clubkampioenschap der vierdeklassers. Aangezien we dit seizoen slechts over één vierdeklas-team beschikten, werd de top van de vijfdeklassers ook uitgenodigd. De kampioen bij de vijfdeklassers (Maarten Stehouwer) was inmiddels op vakantie, maar zijn plek werd met verve ingenomen door runner-up Jan van Dalen. En het speelveld werd verder aangevuld met twee mensen die geen competitie spelen, maar door organisator (en schrijver van dit verslag - red.) Piet den Dikken wel op vierdeklasniveau werden geschat : de altijd aanwezige Moos Markesteijn en de nooit-spelende Robert Hilgeman die in de afgelopen twee jaar alleen de bar en niet zijn bat had bediend.
Moos kon in poule A geen potten breken. Behalve tegen Raymond van der Linden waren het weliswaar allemaal spannende potjes, maar winst zat er geen enkele keer in. Tegen Eef Schouten was het verlies wel heel nipt, maar na 12-14, 11-3, 10-12, 11-7 en 11-9 kon Eef zijn enige winst in de poulefase noteren. Zijn laatste poulewedstrijd tegen de al genoemde Raymond besliste over de plaatsen 4 en 5 in de poule, en Raymond was na vijf slopende games de beste.
Wie gingen er dan wél door in deze spannende poule ? Op voorhand werden Drago Bikarevic en Rian van den Tempel de grootste kansen toegedicht, met een outsider-rol voor de onberekenbare Max Kornet. Het bleek inderdaad tussen deze 3 heren te gaan, en Max deelde in deze driestrijd de eerste en grootste tik uit aan Rian : met 11-5, 13-11 en 11-8 had Max plotseling een riant uitzicht op de volgende ronde. Omdat Drago zich met voortreffelijk spel en veel overtuiging langs 4 tegenstanders sloeg, leek ook voor hem de buit al binnen. Temeer omdat Max één van die 4 was, maar heel belangrijk was wel de eerste game die Max met 11-9 wist te pakken. De laatste poulewedstrijd was, zoals de organisatie dat altijd zo graag wil, de beslissende. Drago had al 4 punten, Max kwam tegen Moos ook op 4. En Rian kon dus ook op 4 komen door winst op Drago. Max zat goed wegens het onderling resultaat (3-0 en 1-3), en dus zat er voor Rian niets anders op dan maximaal te winnen. Winst werd het, maar na 8-11 sloeg bij hem al de twijfel toe over de afloop en na een tweede gamewinst van Drago wist-ie het al : uitgeschakeld voor de prijzen op onderling resultaat.In poule B ontstond een soortgelijke situatie, maar nu voor plaats 2. Drie man gelijk, waarvan alleen de beste aanspraak kon maken om door te gaan naar de halve finale. De eerste plaats in de poule was namelijk allang uit het zicht verdwenen…!
Kijkend naar de eindstand in de poule bekruipt men wellicht een verbijsterd gevoel. Kees van Blitterswijk laatste ??? En ook van zijn maatje Kitty Devilee verloren ? Ja, dat is het resultaat als je na een eeuwigheid een nieuw batje wil uitproberen tijdens de clubkampioenschappen. Het wennen zal nog wel een vervolg (moeten) krijgen. Door deze winst bleef Kitty niet helemaal met lege handen en werd 5e. De verrassing van de dag werd gevormd door Robert Hilgeman. Twee jaar lang geen bal geslagen en dat was in het begin van de avond ook wel te zien. Maar verliezen deed-ie niet ! Sommige potjes waren bloedstollend spannend, zoals tegen Bas Hardenberg, maar het punt bleef in Robert’s bezit. Bas maakte naam als koning der lange partijen. Moeizame winst tegen Kitty in vijven, en daarna nog veel moeizamer tegen Jan van Dalen. Met 12-10 in de vijfde prees Bas zich gelukkig. Na een derde partij op die wijze te hebben gewonnen had Bas weliswaar 15 games gespeeld, maar wel de maximale score. Dat kon Ron Keereweer bepaald niet zeggen. Het liep niet lekker en na 3 potjes stond er pas één streepje achter Ron’s naam. Winst tegen Kees en verlies van Bas tegen Robert maakten de boel weer spannend. Jan van Dalen stond op 3 punten, verloor van Robert en moest afwachten wat Bas en Ron onderling zouden doen. Bas was bij alle soorten winst verder, maar bij elk verlies uitgeschakeld. En Ron was alleen gebaat bij winst met 3-1 of 3-0. Een bijzonder spannende pot volgde en Ron bleef ook na 2-2 (wat in feite zijn uitschakeling betekende) z’n sportieve plicht doen en won de vijfde. Lachende derde in dit verhaal werd Jan van Dalen.
110 punten had Moos er voor nodig om zijn eerste winst van de avond te boeken, maar toen stond Kees dan ook echt met lege handen op plaats 12 en Moos glunderend op 11. Eef en Kitty speelden een partij met een bizar scoreverloop. Na 11-3 voor Kitty antwoordde Eef met dezelfde cijfers ! Dat kan beter, dacht Kitty, en ramde er een 11-2 uit. Eigenlijk was haar 12-10 in de vierde een anti-climax. Ron en Raymond hadden na één game al een halve wedstrijd gespeeld (17-15 voor Ron), die met 3-1 voor Ron plek 7 opleverde. Rian moest nog wat frustraties kwijt tegen Bas, en Bas had niet de drive en energie om er opnieuw een vijfpitter uit te gooien : 3-0 voor Rian dus 5e.
Het was de bijzonder goed spelende Max die het in de halve finale bijna lukte om Robert te laten struikelen. 11-8 bleek een favoriete eindstand en beiden pakte een game met die cijfers. Max versnelde met 11-6, maar toen volgde opnieuw 2x 11-8. Jammer voor hem, maar die vielen 2x naar dezelfde kant en daarmee was Robert een verrassende finalist.
Van Drago werd niets anders verwacht dan een finaleplaats. Weliswaar was tegenstander Jan van Dalen een ervaren en lastig te bespelen rot, maar zijn plaats in de halve finale was al meer dan waar hij zelf op had gerekend. Het ging heel hard met 11-4 en 11-5, maar toen Jan listig zijn spel iets aanpaste stokte er iets bij Drago. Twijfel sloop steeds meer in zijn spel, de derde game ging met 11-8 naar Jan en daarna kwam Drago niet meer uit de problemen. Na 2x 11-5 stond er een heel grote grijns op het gezicht van onze voorzitter : Twee keer binnen 4 dagen in een finale !
Of het nou de deceptie was, gebrek aan energie, goed spel van Max of een combinatie : Drago werd in de kleine finale hardhandig buiten de prijzen gehouden. Max denderde met 2, 7 en 6 over hem heen en mocht ook op de foto.
Ook de finale was nogal eenzijdig. Jan had alles gegeven, er duidelijk geen rekening mee gehouden dat-ie zoveel wedstrijden moest spelen en het kaarsje was al uit voordat het tegen Robert moest beginnen. Jan wordt weleens beticht van Zoetemelkiaanse trekjes, maar dit had de oude Joop hem zelfs niet verbeterd : 2x tweede binnen een week ! Aan de andere kant : ’t is natuurlijk nooit verkeerd als een rustend lid (maar wel al jaren donateur !!) weer eens ervaart dat-ie nog altijd prima kan tafeltennissen ! Wie weet krijgt Robert wel weer zin om vaker te ballen na de afgetekende 11-7, 11-1 en 11-8. Hij mag zich in elk geval een jaar lang Clubkampioen vierdeklassers noemen.
|
|
