| Colin Baldé voegt ook de Gijs Ton Trofee toe aan zijn prijzenkast |  | 10 | nov2015 | |
|
De tiende van de elfde. Zinderende spanning vulde de speelzaal van TTV Papendrecht. En dat voor slechts 3 potjes tafeltennis. Deze 3 wedstrijden waren bepaald niet van belang ontbloot, het ging immers om de beslissende wedstrijden voor de Gijs Ton Trofee 2015. Niet de minste spelers hadden zich weten te plaatsen voor deze Final Four. De gedroomde invulling van de halve finales kreeg gestalte doordat alle (4) geplaatste spelers zich niet hadden laten verrassen in de voorgaande ronden. En zo stonden er klinkende namen op het affiche: Nick van Leeuwaarden, Colin Baldé, Harm Hogendoorn en Dinh Duc Dao. Waarbij Nick tegen Dao moest spelen en Colin tegen Harm.
Echter, bij TTV Papendrecht loert het onverwachte altijd om de dichtstbijzijnde hoek. In een perfecte imitatie van Gerard Joling meldde Harm om 19.45 aan organisator Piet "dat hij er de kracht niet meer voor had", omdat hij al een uur lang zijn toevlucht moest zoeken bij W.C. Pot en bij deze achtenswaardige heer compleet leegliep. De laatste krachten werden aangesproken om een aanvaardbaar alternatief aan Piet voor te leggen in de persoon van invaller Winnie van Rooij. De vraag werd voorgelegd aan de 3 overgeblevenen en iedereen bleek akkoord. 
|
Aan Colin dus de taak om niet Harm, maar Winnie te verslaan. En of Winnie nou zwaar onder de indruk was van de zinderende entourage of van het veelkoppige en luidruchtige publiek, we zullen het nooit weten. Feit is wel dat hij de eerste game met 11-3 om z'n oren kreeg van een zeer gemotiveerde Colin. Daardoor wakker geschud schakelde Winnie een paar tandjes bij en werd het vervolgens een echte wedstrijd. Na 13-11 stond Colin weliswaar in punten nog voor, maar in games niet meer. Ook game 3 en 4 gaven bijzonder weinig krachtsverschil te zien en het was Colin die 2x nipt aan het langste eind trok.
Ook Nick had last van een slowstart tegen Dao. Onze kleine vechtjas had helemaal niks te verliezen tegen de één klasse hoger spelende Nick en sloeg uit alle hoeken en standen raak. Bij 11-4 ging ook in huize Van Leeuwaarden de wekker af, maar toch stond Dao na 14-12 op de drempel van een heuse sensatie. Nick herstelde een deel van de schade door met 11-8 de derde game te pakken en kon na de vierde (12-10) een zucht van verlichting niet verbergen. Maar daarmee was hij er nog niet, bij 2-2 sta je alleen nog maar gelijk. Tot teleurstelling van Nick en grote vreugde van Dao bleek de beslisser een miniatuur uitvoering van de hele wedstrijd. Dao nam een ruime voorsprong, Nick knokte zich puntje voor puntje dichterbij en zelfs náást Dao. Maar het was deze laatste die met 12-10 de winst pakte. 
|
Bij een bekertoernooi is er geen 2e of 3e prijs. The winner takes it all (in dit geval de eeuwige roem en de Gijs Ton Trofee), maar toch besloten Nick en Winnie een leuke trainingspartij te spelen "om de derde plaats". Aangezien schrijver dezes de finale zat te tellen, is alleen het scoreverloop bekend : 8-11, 11-9, 7-11, 9-11 en 11-9. Inderdaad, de vijfde game was niet beslissend maar werd toch gespeeld.
Eén van belang zijnde naam is al wel genoemd, maar alleen in combinatie. Gijs Ton in hoogst eigen persoon luisterde deze avond op met zijn voor velen verrassende aanwezigheid. Hij had er in voorbereiding op deze finale-avond veel voor opzij gezet en extra rust genomen om er bij te kunnen zijn. Zijn aanwezigheid werd door alle aanwezigen zeer gewaardeerd en gaf de avond extra glans. Zijn beloning waren een paar heerlijke, spannende en qua nivo echt goede wedstrijden. Het deed Gijs zichtbaar genot om, na lange tijd, weer eens zulk mooi tafeltennis te zien.
Het was Colin die in de finale tegen Dao meteen het initatief naar zich toe trok, al moet gezegd dat Dao zich kranig weerde. Regelmatig scorend werd het 11-7, maar Colin was bepaald niet verlost van zijn tegenstander. Cruciaal in de wedstrijd was game 2, die werkelijk op het scherpst van de snede werd uitgevochten. Er kwam een hele kudde aan gamepunten voor beide spelers aan te pas voordat de beslissing met 17-15 in het voordeel van Colin uitviel. Daarmee leek de wedstrijd gelopen en Colin gaf zichzelf na een snelle achterstand de rest van game 3 rust. Dao aarzelde niet om met 11-3 keihard toe te slaan, maar daarna had Colin weer genoeg energie om voluit te gaan. Toen de stofwolken waren opgetrokken bleken de 84 punten wel eerlijk over beide spelers verdeeld te zijn, maar was er een iets minder broederlijke verdeling in games te zien. Met 11-9 was de vierde en daarmee de Gijs Ton Trofee toch heus voor Colin Baldé. 
|
Het praatje bij de prijsuitreiking was voor rekening van de organisatie (Moderator: hier wordt bedoeld Piet den Dikken), maar het uitreiken van de wisselbeker was uiteraard een hoogtepunt voor zowel de winnaar als de naamgever daarvan. De foto's zeggen wat dat betreft genoeg !
|
|
