|
Onderstaande proza is geschreven door organisator Piet den dikken.
Zo ingewikkeld als het was om bij de 2e/3e-klassers een mooi aantal deelnemers te krijgen, zo eenvoudig was het bij de toppers. Tien man zeiden al in een tamelijk vroeg stadium toe en Piet kon in alle rust een mooie indeling maken, rekening houdend met speelsterkte, teamgenoten en de indelingen van de afgelopen 2 jaar. Maar TTV Papendrecht zou TTV Papendrecht niet zijn, als er niet iets op het laatste moment veranderde. Aan de vooravond van de wedstrijddag meldde zich, na járen afwezigheid, Nathalie Nobel in de zaal en achter de tafel. Het was kennelijk gretigheid wat haar deed verlangen om mee te doen en Kevin was zo goed om haar aan alle kanten te faciliteren om haar wens kenbaar te maken bij de organisatie (hij leende haar zijn mobieltje, dus...). Als beloning (of straf, dat bepalen de deelnemers zelf maar) werd Nathalie in de poule van Kevin geplaatst.
Op grond van resultaten in de competitie was Erik van Holten in poule A als laagste ingeschaald. Maar dat hij een bijzonder lastige tegenstander is voor aanvallers weet iedereen al jaren. Hij werd dan ook bepaald geen laatste in de poule. Nadat hij het, naar eigen zeggen, Eddy van Weelde in zijn eerste partij veel te makkelijk had gemaakt, volgde een overtuigende winst op Bas van Oers. Verlies tegen Colin Baldé en winst op teamgenoot Dinh Duc Dao lieten Erik keurig in het midden eindigen. Bas kwam er ook in zijn 2e pot (tegen Eddy) niet aan te pas en leek pas tegen Colin op gang te komen na winst in game 1. Colin stelde echter orde op zaken, daarmee Bas definitief kansloos makend. Ook Dao kon geen potten breken, ondanks zijn soms prima spel. Het was echter niet constant genoeg om de toppers in deze poule in verlegenheid te brengen. Telkens als het spannend werd verloor hij de game met 2 puntjes verschil. Zo ook in zijn laatste wedstrijd tegen Bas, die Bas met 8-11, 11-5, 12-10 en 16-14 won en daarmee Dao op plaats 5 zette. Eddy en Colin wonnen zeer regelmatig hun eerste 3 potjes en speelden onderling alleen voor de eer en de poulewinst : Eddy won.
Lees meer... Al enige weken liet onze geliefde dubbeldeurs-koelkast weten dat ‘ie aan het eind van zijn latijn gekomen was. Zijn gierende kreten sneden door menig tafeltennis- en klaverjashart. Een goed bedoelde maar toch ook stevige trap tegen zijn nog kloppend hart snoerde hem wel eens de mond, maar dat duurde meestal maar even. In de laatste dagen van zijn doodstrijd werd de noodarts Henk Vermeij nog opgetrommeld, maar na zijn onderzoek kwam het advies óf een ruilhart én bloedtransfusie óf “er maar de stekker uittrekken”.
Intussen nam het gemopper over de lauwe drankjes steeds grotere vormen aan. Wel weer opmerkelijk dat daarbij maar weinig initiatieven kwamen om het koelprobleem op te lossen…
Maar toen stroopten Nico van Meeteren en Gijs Ton de mouwen op, het gehele internet werd afgezocht en menig telefoontje werd gepleegd. Vervanging zou dik in de papieren gaan lopen en daardoor dreigde op zijn beurt weer onze penningmeester het aan het hart te gaan krijgen.
Ineens bleek er bij onze drankenleverancier Nolle nog een bijna identieke kast te staan en na uitstekende onderhandelingen werd die kast gisterenmorgen afgeleverd.
Nico had die dag vrij gekregen van Ada, Eef Schouten mocht de verzorging van zijn vrouw even laten rusten en Jan Tillemans had zijn middagpauze enige uren naar voren geschoven. Samen met de chauffeur van Nolle zou die loeizware kast wel naar binnen getransporteerd kunnen worden.
Maar na heel veel tillen, draaien en keren, na verwijdering van de brandblusser en demontage van de houder van die blusser bleek de kast enkele centimeters te breed voor de deuropening van de kantine. Hoe kon dat nou ? De overleden kast was immers breder dan de nieuwe en die oude kast stond nog binnen ?
Het duurde even voordat bij Nico, Eef en Jan het lampje aanging… Tijdens de laatste –uitstekende- verbouwing van de kantine, stond die brede koelkast er inderdaad al. Vader en zoon Van Lambaart hebben toen de schuifdeur aan de halzijde geplaatst en ten behoeve van een degelijke afsluiting werd in de sponning ook nog een brede lat geplaatst waarop het hangslot gemonteerd werd. Na die constatering lukte het –ook nu niet zonder veel moeite- om die lat te verwijderen en ja, met nog enkele millimeters speling lukte het om de koelkast naar binnen te krijgen.
Nadat de lat en het afsluitwerk weer waren teruggeplaatst resteerde alleen nog een klein deukje in de deur van het damestoilet. Wordt ook vast weer hesteld.
Jan en Eef vertrokken naar hun dagelijkse verplichtingen en Nico zette én in de koelkast én in de kantine de puntjes weer op de i.
Ergo: met dank aan Bestuur en vrijwilligers kan iedereen vanaf heden weer genieten van de koude drankjes. En Max, de naam die bovenaan de koelkast prijkt, die heeft er helemaal niets mee te maken.
Op de inschrijflijst stonden slechts 3 teams, dat ondanks de publicatie op de informatieborden in de hal en de per mail toegezonden Nieuwsbrief... Voor organisator Simons van Sintmaartensdijk werd de avond voor de kampioenschappen dus eentje van bellen en praten. Ook het kampioenskoppel van vorig jaar, Robin de Korver en Colin Lodder, moesten nog overgehaald worden om hun titel te verdedigen.
De speelavond startte uiteindelijk met een 7-kamp. Er werd gespeeld om 2 gewonnen sets. Ook niet competitie spelende jeugd nam deel. Na enig uitleg werd fanatiek en met zeer veel inzet gestart. Regerend kampioenen Robin en Colin begonnen met een eenvoudige 11-0, 11-1 overwinning. Ook de naaste belagers, Arne Spiering en Lennard van Hal begonnen met een 2 sets overwinning. De outsiders, Menno Nugteren en Gideon van Veen, hadden het bij de start moeilijker maar wisten er toch een 2-1 overwinning uit te slepen.
Ruben Singewald en Dirk Imanse waren de 1e ronde vrij. In de 2e en 3e ronde wisten zij twee overwinningen op rij te boeken, wat er in resulteerde dat na 3 speelronden 4 teams op 2 gewonnen partijen stonden.
Vooral Mees Boer en Thomas Akerboom wisten zich na hun verliespartij in de 1e ronde goed te herpakken en wonnen hun 2 daarop volgende partijen zonder setverlies.
Ook Justin Buijs met Aram v.d. Graaf en het koppel Matej Petrovic met Senna wisten zich kranig te weren, helaas leverde dit geen punten op.
Na de 4e speelronden stonden 2 teams aan kop met 3 gewonnen partijen. Na de 4e ronde werd er in de kantine nieuwe energie opgedaan voor de 2e helft van het toernooi.
Robin en Colin bleven hun partijen winnen, al koste het wel steeds meer moeite.
Uiteindelijk wisten zij ongeslagen en zonder setverlies hun kampioenschap te prolongeren.
De uitslag na een avond vol strijd was:
1e Robin de Korver en Colin Lodder
2e Arne Spiering en Lennard van Hal
3e Menno Nugteren en Gideon van Veen.
De andere 4 koppels vielen buiten de prijzen vielen, maar zonder hun deelname zou het nooit een geslaagd toernooi zijn geworden:
- Ruben Singewald en Dirk Imanse
- Thomas Akerboom en Mees Boer
- Justin Buijs en Aram vd Graaf
- Matej Petrovic en Senna.
Jongelui bedankt voor jullie inzet en deelname.
Op naar het VRIENDSCHAPTOERNOOI op 20 juni 2014. Een toernooi voor de jeugd die dan een dubbel vormt met een van de ouders/verzorgers of de buurman, oma, een oom, enz. óf met een van de senioren van onze TTV Papendrecht.
De inschrijflijst hangt boven de kapstok in de hal.
Namens de jeugdcommissie
Simon van Sintmaartensdijk
Het samenstellen van een leuk deelnemersveld was voor organisator, mededeelnemers en schrijver dezes Piet den Dikken weer een fascinerende bezigheid. Negen enthousiastelingen, maar om op een even aantal uit te komen zocht Piet naar nummer 10. Het kostte wat overredingskracht, maar het lukte. Totdat op de dag zelf Frank van Wijngaarden zich na een week van ziekte moest afmelden. Ook de eventuele fraaie verrassing die Pieter achter de hand had kon niet op zo’n korte termijn een avond vrijmaken. Dan de niet-genoemde nummer 10 maar gebeld en de situatie uitgelegd, met de gedachte dat deze zich zonder gezichtsverlies kon terugtrekken. Echter, afspraken waren ervoor verzet en dus bleven er 9 deelnemers over. Ja ja, maar daarmee was het festijn nog niet over. Op de avond zelf vroeg Max Kornet of hij het tiental mocht completeren. Prima, maar buiten mededinging voor een eventuele halve en dus hele finale. Op het laatste moment moest Jamie de Waardt zich noodgedwongen terugtrekken omdat hij met vriendin en al naar het ziekenhuis moest. Hopelijk gaat het inmiddels beter met haar ! De teller stond weer terug op 9, en nu bleek Michelle van der Spek de reddende engel in nood. Ook buiten mededinging, maar zo bleef het schema tenminste overeind.
Toen er eenmaal begonnen was, bleek poule A vrij snel beslist waar wat betreft de ereplaatsen. Henk van den Bosch spartelde heftig tegen in zijn openingspartij tegen Dirk van Vugt en nam zelfs een 2-1 voorsprong. Nadat de vierde game nipt bij Dirk belandde, ging de hoogste versnelling er in en was de winst met 11-4 voor Dirk. Michelle mocht voor één keer haar geliefde (Laurens Langeveld dus) proberen een oor aan te naaien, kwam dicht in de buurt (of hield Laurens zich tactisch in…?) maar toch tekort. Henk probeerde aan te haken, kreeg ook tegen Jeremy van der Graaff weer een voorsprong van 2-1 op het bord. Ditmaal kwam Jeremy heel goed weg met 12-10 in de vierde en winst in de vijfde. Dirk en Laurens wonnen beiden hun tweede potje, maar Jeremy kwam daar niet aan toe. Tegen Dirk was het een kansloze 0-3 met slechts 5, 7 en 6 punten tegen. Henk ging tegen Michelle van de nul af en Laurens liet zich ook niet stoppen door Jeremy. Daardoor waren Laurens en Dirk al door en was hun onderlinge duel alleen voor de poulewinst. Dirk won en ook Michelle bleef niet op 0, omdat Jeremy zich liet verschalken.
Lees meer...Een leuke mix van jong en oud, rijp en groen stond op dinsdag 13 mei voor de taak om te gaan spelen om het clubkampioenschap der vierdeklassers. Aangezien we dit seizoen slechts over één vierdeklas-team beschikten, werd de top van de vijfdeklassers ook uitgenodigd. De kampioen bij de vijfdeklassers (Maarten Stehouwer) was inmiddels op vakantie, maar zijn plek werd met verve ingenomen door runner-up Jan van Dalen. En het speelveld werd verder aangevuld met twee mensen die geen competitie spelen, maar door organisator (en schrijver van dit verslag - red.) Piet den Dikken wel op vierdeklasniveau werden geschat : de altijd aanwezige Moos Markesteijn en de nooit-spelende Robert Hilgeman die in de afgelopen twee jaar alleen de bar en niet zijn bat had bediend.
Moos kon in poule A geen potten breken. Behalve tegen Raymond van der Linden waren het weliswaar allemaal spannende potjes, maar winst zat er geen enkele keer in. Tegen Eef Schouten was het verlies wel heel nipt, maar na 12-14, 11-3, 10-12, 11-7 en 11-9 kon Eef zijn enige winst in de poulefase noteren. Zijn laatste poulewedstrijd tegen de al genoemde Raymond besliste over de plaatsen 4 en 5 in de poule, en Raymond was na vijf slopende games de beste.
Wie gingen er dan wél door in deze spannende poule ? Op voorhand werden Drago Bikarevic en Rian van den Tempel de grootste kansen toegedicht, met een outsider-rol voor de onberekenbare Max Kornet. Het bleek inderdaad tussen deze 3 heren te gaan, en Max deelde in deze driestrijd de eerste en grootste tik uit aan Rian : met 11-5, 13-11 en 11-8 had Max plotseling een riant uitzicht op de volgende ronde. Omdat Drago zich met voortreffelijk spel en veel overtuiging langs 4 tegenstanders sloeg, leek ook voor hem de buit al binnen. Temeer omdat Max één van die 4 was, maar heel belangrijk was wel de eerste game die Max met 11-9 wist te pakken. De laatste poulewedstrijd was, zoals de organisatie dat altijd zo graag wil, de beslissende. Drago had al 4 punten, Max kwam tegen Moos ook op 4. En Rian kon dus ook op 4 komen door winst op Drago. Max zat goed wegens het onderling resultaat (3-0 en 1-3), en dus zat er voor Rian niets anders op dan maximaal te winnen. Winst werd het, maar na 8-11 sloeg bij hem al de twijfel toe over de afloop en na een tweede gamewinst van Drago wist-ie het al : uitgeschakeld voor de prijzen op onderling resultaat.
Lees meer...Toernooiorganisator Piet den Dikken schreef het onderstaande verslag:
De spectaculaire nieuwkomers van vorig jaar (Randy en Rian) waren vakkundig van het toneel der vijfdeklassers afgevoerd. Ofwel gepromoveerd, ofwel geblesseerd (en anders ook wel hoger ingedeeld). Ook de komeet-achtige opmars van een nog nieuwere ster (Drago) ging zó snel dat deze jongeman een optreden tijdens het clubkampioenschap bij de vijfdeklassers wel kon vergeten. Derhalve restte slechts één echt jonkie (Michelle) en één speler met weinig tafeltennisjaren op zijn conto (Richard). De overige 10 deelnemers wedijverden in héél véél jaren (tafeltennis)ervaring.
Het ging in poule A wel bijzonder voortvarend van start.
De eerste 7 potjes kostten in totaal maar 22 games. Jan Tillemans en Ewout van Lambaart waren de ongelukkigen die een game extra speelden in een wedstrijd die verrassend gemakkelijk werd gewonnen door Til. Ewouts tweede nederlaag al, want in de openingsronde maakte hij veel te veel fouten tegen Michelle van der Spek. Onze enige speelster maakte vervolgens gehakt van Erik Koele en leek behoorlijk kansrijk. Ook Jan van Dalen was veel te sterk voor Erik, net als voor Kees Jongkind. Na 2 ronden drie spelers op 0, en drie spelers op 2 punten. Daarna werd het spannend. Erik bekroonde zijn goede spel van de hele avond met een prachtige winst op Kees. Tegen Jan Tillemans kwam Michelle er achter dat senioren weleens een heel onorthodox spelletje kunnen spelen. En als dat dan goed loopt (en het liep heel goed bij Jan, we zagen hem zelfs een knal van een forehand (!) smash maken), dan is Jan lastig te bespelen. Met 8-11 in de vijfde was Michelle terug op aarde en Jan al bijna door naar de halve finale. Niemand, ook Ewout zelf niet, had na zijn harkpotten verwacht dat hij zou winnen van Jan van Dalen. Dus toch, en daarmee was voor Jan plaatsing niet meer zo zeker, hield Michelle kans en kwam Ewout zowaar weer in beeld om ook de halve finale nog te halen. Til pakte ook Erik in en was zeker van plaatsing. Ewout had de grootst mogelijke moeite met Kees, maar na 12-10 in de vijfde hield hij kans. Michelle’s kansen werden na de 3-0 nederlaag tegen Jan van Dalen een flink stuk kleiner, maar waren nog niet weg, al dacht ze daar zelf anders over. Er konden nog steeds 3 mensen op 3 punten komen achter Jan Tillemans. Dan moest deze Jan wél winnen van de andere, terwijl Ewout en Michelle óók moesten winnen. Moet kunnen toch, tegen Erik en Kees. Het lukte Ewout inderdaad in 3 games, maar Michelle ging in een thriller met 11-13, 11-9, 11-9, 8-11 en 9-11 ten onder tegen Kees, die daarmee eindelijk van de nul af kwam. Troost : ook winst was onvoldoende geweest, want onze voorzitter was met 11-9 in de 5e game te sterk voor onze vice-voorzitter en wedstrijdsecretaris.
Lees meer...
|
|
